به گزارش پایگاه خبری امیدرسان، تلاش جهانی برای طراحی تلسکوپ جیمز وب، که توسط ناسا هدایت شد، به دنبال جابجایی مرزهای رصد نجومی با بهره‌گیری از مهندسی انقلابی بود.
آینه این تلسکوپ بسیار بزرگ است با قطری حدود ۲۱ فوت (یا ۶.۵ متر)، که تقریباً سه برابر اندازه تلسکوپ فضایی هابل است که در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد و همچنان در حال کار است.
تلسکوپ جیمز وب امکان جمع‌آوری نور را فراهم می‌کند، که به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا حتی از نورترین و دورترین کهکشان‌ها و ستارگان کیهان بهره‌برداری کنند.
ابزارهای پیشرفته این تلسکوپ قادرند اطلاعات زیادی در مورد ترکیب، دما و حرکت اجرام کیهانی دوردست را فاش کنند.
اخترفیزیکدانان به گذشته نگاه می‌کنند تا از شکل و وضعیت ستاره‌ها، کهکشان‌ها و سیاهچاله‌های کلان در زمانی که نور آنها سفر خود را به سمت زمین آغاز کرده بود، مطلع شوند.
آنها این اطلاعات را برای درک بهتر رشد و تکامل این اجرام کیهانی بهره می‌برند.
برای دانشمندان فضایی، تلسکوپ جیمز وب به عنوان یک دریچه به جهان ناشناخته شناخته می‌شود، که به آنها اجازه می‌دهد تا به کیهان و گذشته‌اش نگاه کنند.
این توانایی را دارد که به ما نشان دهد چگونه جهان در گذشته شکل گرفته است.
تلسکوپ جیمز وب در مقایسه با سایر تلسکوپ‌ها، از جمله تلسکوپ فضایی هابل، بسیار دورتر در گذشته می‌تازد.
به عنوان مثال، هابل می‌تواند اجسامی را با کمیت نور تقریباً ۶۰ هزار برابر کمتر از چشم انسان ببیند، در حالی که جیمز وب قادر به تشخیص اجسامی است که تقریباً ۹ برابر کمتر از حتی هابل هستند.
مفهوم مه‌بانگ به عنوان آغاز جهان، حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش، توسط دانشمندان پذیرفته شده‌است و این نظریه به عنوان توضیحی برای تاریخ جهان در میان فیزیکدانان مورد قبول است.
