به گزارش پایگاه خبری امیدرسان، با توجه به اظهارات محققان رد پای دایناسورها به سه گونه “ددپایان” (با نام علمی تروپودها)، “خزنده‌پایان” (ساروپودها) و “ایگوآنادندانان” (ایگوانودنتی‌ها) تعلق دارد و به شکل پراکنده بر روی سنگ‌های این منطقه دیده می‌شود.
به گزارش یورونیوز، سنگ‌نگاره‌های موجود که به دست انسان‌ها ساخته شده‌اند، اغلب از الگوهای دایره‌ای تشکیل شده و برخی از آنها بسیار شبیه به ردپای دایناسورهای “تریداکتیل” هستند که در این منطقه یافت می‌شوند.
این سنگ‌نگاره‌ها هنوز به طور مستقیم قدمت‌گذاری نشده‌اند، اما پیش از این دفینه‌های انسانی مربوط به حدود ۱۰ هزار سال پیش در دو مکان مجاور کشف شده بود.
یکی از این مکان‌ها که به نام “پدرا دو الکساندر” شناخته می‌شود، دفینه‌هایی را شامل می‌شد که از ۹۴۰۰ تا ۲۶۲۰ سال قبل از میلاد بودند. این بازه زمانی بسیار گسترده‌ای است که انسان‌ها می‌توانستند در آن سنگ‌نگاره‌ها را حکاکی کنند.
اما پژوهشگران می‌گویند بعضی از این سنگ‌نگاره‌ها و طراحی برخی از چهره‌ها به وضوح الهام گرفته از الگوهای بسیار قدیمی‌تر است.
“ددپایان”ها گروهی از جانداران دوپا و اغلب گوشتخوار بودند که شامل دایناسور تی‌رکس و تمامی پرندگان امروزی می‌شدند.
“خزنده‌پایان” چهارپایان عظیم‌الجثه و گیاهخوار بودند که به راحتی با گردن دراز یا بدن بزرگ قابل تشخیص بودند. “ایگوآنادندانان”ها نیز گروهی دوپا و گیاهخوار به حساب می‌آمدند که شامل ایگوآنودون‌ها و همچنین هادروسارهای اردک‌منقار بودند.
محققان در مقاله‌ای که منتشر کرده‌اند نوشته‌اند: نزدیکی سنگ‌نگاره‌ها به ردپای‌های فسیل شده نشانگر ارتباط فعال انسانی با صخره‌های فسیلی است و نشان می‌دهد این آثار نه تنها توجه جامعه بومی را به خود جلب کرده‌اند، بلکه برای آنها چیزی معنی‌دار بوده و در مجموعه دانش آنها ادغام شده‌اند.
تاریخ‌گذاری سنگ‌نگاره‌ها با استفاده از طیف‌سنجی فلورسانس اشعه ایکس می‌تواند نشان دهد که آنها چه زمانی حکاکی شده‌اند.
تصور می‌شود این سنگ‌نگاره‌ها در طول قرن‌ها و توسط گروه‌های مختلف از انسان‌ها حکاکی شده باشند.
