ورزش سمی یا ورزش زدگی چیست؟ به گزارش پایگاه خبری امیدرسان تمرین‌زدگی یک وضعیت موقت است که در پاسخ به بارهای سنگین یا شدید تمرینی رخ می‌دهد.
علائم زیاده‌روی در تمرین معمولاً شامل احساس ناخوشی، اختلال در خواب و نوسانات خلقی است. تمرین‌زدگی معمولاً هیچ تأثیر قابل توجهی بر عملکرد ورزشی ندارد.
اگر یک ورزشکار در مراحل اولیه شرایط ورود به فاز تمرین‌زدگی را تشخیص دهد و اجازه دهد که شرایط بدنی به درستی ریکاوری شود، وضعیت او به حالت عادی باز خواهد گشت.
اما اگر یک ورزشکار اجازه ندهد تا به طور کامل از تمرینات سخت قبلی ریکاوری شود و به تمرینات دشوار و بیش از حد سنگین خود ادامه دهد، منجر به بیش تمرینی می‌شود.
ورزشکاران حرفه‌ای تمایل دارند تمرینات سخت و طولانی مدت را انجام دهند تا به اهداف خود برسند. هرچند امکان رسیدن به موفقیت در ورزشکاران بدون انجام تمرینات سخت و طاقت‌فرسا بسیار بعید است.
اما این شدت بالای تمرینی درصورتی که بدون ریکاوری مناسب باشد، می‌تواند برای ورزشکاران مخاطرات زیادی مانند آسیب‌دیدگی، تمرین‌زدگی و بیش‌تمرینی به همراه بیاورد.
بیش تمرینی و عوامل به وجود آمدن آن
“بیش تمرینی” یک وضعیت است که ممکن است در ورزشکاران به دلیل عوامل مختلف رخ دهد. از جمله علل اصلی بیش تمرینی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
روش‌های اشتباه تمرینی:
- نادرستی توازن بین تمرین و استراحت؛ به عبارت دیگر، انجام تمرین‌های زیاد یا بیش از حد سخت بدون توجه به قابلیت ریکاوری بدن.
- توالی نامناسب تمرین‌ها.
- انجام تمرین‌های یکنواخت و خسته کننده بدون تنوع.
- عدم تطابق تمرین با شرایط و قابلیت‌های ورزشکار.
- عدم اختصاص زمان کافی به بازتوانی و ریکاوری.
- شرکت در مسابقات بیش از حد.
موارد فیزیولوژیکی:
- کمبود خواب یا کیفیت ناپایدار خواب.
- تغذیه نامناسب یا نامتعادل و الگوی ناقص تغذیه.
- مقاومت ضعیف در برابر استرس‌های جسمی و روحی.
- کاهش قابلیت ورزشکار برای تطبیق با شرایط فیزیولوژیکی فعلی.
- این تغییرات ممکن است به ورزشکاران کمک کند تا عوامل بیش تمرینی را بهتر درک کنند و از اجتناب از آنها بهره‌برند.
تغییرات هورمونی در بیش تمرینی:
بیش تمرینی ممکن است منجر به افزایش سطوح هورمون‌های کورتیزول و اپی‌نفرین شود که این تغییرات هورمونی می‌توانند علائم اضطراب و خستگی را به همراه داشته باشند.
همچنین، در برخی موارد، بیش تمرینی می‌تواند منجر به کاهش سطح هورمون‌های تیروئیدی شود که این موضوع می‌تواند خستگی، اضطراب، و کاهش سلامت روحی را تسریع کند.
همچنین، در برخی موارد دیده شده است که بیش تمرینی می‌تواند منجر به کاهش سطح هورمون‌های مردانه مانند تستوسترون و دهیدروتستوسترون در آقایان شود.
تغییرات غیر هورمونی نیز در بیش تمرینی مشاهده شده‌اند؛ این شامل کاهش سطح روی و سلنیوم در بدن ورزشکاران، تعادل منفی نیتروژن در بدن، و افزایش اوره خون می‌شود.
روش های جلوگیری از بیش تمرینی
- استراحت و ریکاوری کافی: روزهای استراحت را در برنامه تمرینی خود در نظر بگیرید و به خواب با کیفیت توجه داشته باشید.
- برنامه تمرینی متعادل: از تعادل بین شدت، مدت، و نوع تمرینات مطمئن شوید.
- تغذیه مناسب: از یک رژیم غذایی متنوع و تغذیه به موقع استفاده کنید.
- گوش دادن به بدن: به نشانه‌های خستگی و استرس بیش از حد توجه کنید و تمرینات خود را براساس وضعیت بدن تنظیم کنید.
- تمرینات متنوع: تنوع در برنامه تمرینی خود ایجاد کنید تا از فرسودگی ذهنی و جسمی جلوگیری کنید.
- تکنیک‌های ریکاوری: از تکنیک‌های مانند کشش عضلات، فوم رولینگ و ماساژ برای کمک به ریکاوری بیشتر استفاده کنید.
- نظارت بر بار تمرینی: حجم تمرین، شدت، و دوره‌های ریکاوری را با دقت مدیریت کنید.
اگر شما یا ورزشکارانی که به بیش تمرینی مشکوک هستند، به تخصص پزشکی ورزشی مراجعه کنند، ممکن است به شما راهنمایی کند و برنامه تمرینی خود را با توجه به نیازهای شما تغییر دهد.
