به گزارش پایگاه خبری امید‌رسان،در دولت سیزدهم، برنامه‌های جدیدی برای بهبود و نوسازی ناوگان ریلی در دستور کار قرار گرفته است. این برنامه شامل بازسازی ۱۱۹ دستگاه واگن مسافری و اضافه کردن ۲۲ دستگاه واگن مسافری و خودکشش جدید می‌شود. اما تطابق بین ظرفیت‌های کشور و حجم حمل بار فعلی وجود ندارد. برای مثال، بنادر کشور ظرفیت حدود ۳۰۰ میلیون تن را دارند اما تنها حدود یک سوم این ظرفیت مورد استفاده قرار می‌گیرد. دلیل این امر به ناکامی در توسعه زیرساخت‌ها برای اتصال بنادر به شبکه حمل‌ونقل، از جمله راه‌آهن مربوط می‌شود. همچنین، مشکلات در حوزه حمل و نقل باعث کاهش توان رقابتی در ترانزیت و درآمدزایی برای کشور شده است.
برای حل این مشکلات، نیاز به طرح جامع حمل‌ونقل ریلی است که متأسفانه تاکنون به آن دست پیدا نشده است. با وجود اضافه شدن طرح‌های جدید به حوزه ریلی، هنوز یک طرح جامع و کامل وجود ندارد. اهمیت اولویت‌دهی به طرح جامع حمل‌ونقل ریلی بیش از هر چیز دیگری، به دلیل نقش بسیار مهمی که حمل‌ونقل ریلی در ترانزیت و درآمدزایی کشور دارد، بسیار مشخص است.
از ابتدای دوره دولت سیزدهم، تعداد زیادی از ناوگان ریلی بازسازی و نوسازی شده است، اما هنوز نیاز به افزایش و بهبود آن وجود دارد. در حوزه مسافری، نیاز به بازسازی ۱۱۹ دستگاه واگن و اضافه کردن ۲۲ دستگاه جدید وجود دارد. همچنین، در دولت سیزدهم، شبکه ریلی کشور میزبان ۳۱ دستگاه لوکوموتیو بازسازی شده و ۴۵ دستگاه لوکوموتیو جدید بوده است.
توسعه حمل‌ونقل ریلی به‌عنوان اولویتی مهم در سیاست‌های دولت سیزدهم تأکید شده است. در حال حاضر، حمل‌ونقل ریلی در حوزه واگن باری به خودکفایی رسیده است و نیازی به واردات قطعات خارجی ندارد. اما با وجود این پیشرفت، مشکلاتی همچون کمبود ناوگان، فرسودگی تجهیزات موجود و موازنه ناپذیری بین بار و بخش ریلی وجود دارد که باعث می‌شود که حمل‌ونقل ریلی از حصص قابل قبولی از حمل بار در کشور بهره‌برداری نکند.
برای حل این مشکلات، باید بهبود زیرساخت‌ها، افزایش ناوگان، و ایجاد توازن بین بار و بخش ریلی را در نظر گرفت. به علاوه، برخی از فعالان این حوزه به واردات برخی از تجهیزات اشاره می‌کنند، در حالی که برخی دیگر از توان تولید داخلی برای تأمین نیازهای حمل بار و مسافر حمایت می‌کنند.
