گلریزان جشنی تمام‌نشدنی در تبریز؛ ۳۰ میلیارد تومان عشق
بیست و دومین جشن گلریزان تبریز، شبی بود که اشک‌ها با لبخند در هم آمیخت، قلب‌ها برای آزادی تپید و مهربانی، زنجیرها را شکست. اینجا، در این شبِ پرفروغ، مردم تبریز با دستان پر از عشق، ۳۰ میلیارد تومان برای آزادی زندانیان جرایم غیرعمد هدیه دادند.
به گزارش پایگاه خبری امیدرسان، گاهی یک شب، تمام زندگی را تغییر می‌دهد. گاهی یک قطره، سیلابی از امید می‌شود. بیست و دومین جشن گلریزان تبریز، شبی بود که اشک‌ها با لبخند در هم آمیخت، قلب‌ها برای آزادی تپید و مهربانی، زنجیرها را شکست.
اینجا، در این شبِ پرفروغ، مردم تبریز با دستان پر از عشق، ۳۰ میلیارد تومان برای آزادی زندانیان جرایم غیرعمد هدیه دادند؛ هدیه‌ای که برای صدها خانواده، آغاز دوباره‌ای شد.
تالار پتروشیمی تبریز، غرق در نور و امید، میزبان مردمی بود که آمده بودند تا نجات‌بخش باشند. خیران، مسئولان، عاشقان نیکی و دلسوزان اجتماع، همه در کنار هم ایستادند تا نشان دهند که در این شهر، هیچ‌کس تنها نمی‌ماند.۳۰ میلیارد تومان، فقط یک عدد نیست.
این رقم، صدای مادری است که در خلوت شبانه، برای آزادی پسرش دعا می‌کرد. صدای کودکی که هر روز با اشک از معلمش می‌پرسید: «بابای من کی برمی‌گرده؟» و صدای پدری که در سکوت سلولش، روزهای ندیدن خانواده را می‌شمرد.کمترین مبلغی که اهدا شد، ۱۰ هزار تومان بود. اما مگر مهربانی اندازه دارد؟ همین محبت‌های کوچک کنار هم، موجی از امید ساخت. بزرگ‌ترین هدیه، ۴ میلیارد تومان بود؛ اما آنچه مهم‌تر از رقم‌ها بود، عشقی بود که در دل این کمک‌ها می‌تپید.
رسول تقی‌پور، مدیر ستاد دیه آذربایجان شرقی، با نگاهی پر از امید و دغدغه گفت: امروز ۶۹۰ نفر هنوز در پشت میله‌ها، چشم‌به‌راه کمک مردم‌اند. بدهی این افراد ۱۵۰۰ میلیارد تومان است، اما آزادی‌شان تنها به ۴۰ میلیارد تومان دیگر نیاز دارد.
تقی‌پور یادآوری کرد: در سال گذشته، ۶۷۰ زندانی غیرعمد با کمک مردم آزاد شدند؛ افرادی که مجموع بدهی‌شان بیش از ۱۲۰۰ میلیارد تومان بود، اما تنها با ۵۸ میلیارد تومان توانستند دوباره به آغوش خانواده‌هایشان بازگردند. حالا، رمضان دیگری آمده و باز هم سفره‌های افطار، جای خالی برخی عزیزان را حس می‌کنند.
گلریزان، جشنی که پایان نداردگلریزان، فقط یک جشن نیست. یک آیین است، یک فرهنگ، یک تجلی از همدلی.
رمضان، ماهی که در آن گناهان بخشیده می‌شوند، چگونه می‌تواند تماشاگر ماندن یک انسان پشت میله‌ها باشد؟مردم تبریز، بار دیگر ثابت کردند که دل‌هایشان وسیع‌تر از هر آسمانی است. در این شب پر برکت، رمضان برای بسیاری، رمضان آزادی شد.
رمضان بازگشت، رمضان زندگی.اما این راه هنوز به پایان نرسیده… هنوز اشک‌هایی هستند که می‌توان با مهربانی، به لبخند تبدیل‌شان کرد. هنوز درهایی هستند که می‌توان با عشق، آن‌ها را گشود.
هنوز ۶۹۰ دل نگران، در انتظار دست‌های بخشنده‌ای هستند که بیایند و قفل رهایی را بگشایند.
و مگر می‌شود در رمضان، دستی برای کمک دراز شد و بی‌پاسخ ماند؟
منبع: فارس
