با تلاش‌های بی‌وقفه و دستان پرتوانشان، نشان می‌دهند که محدودیت‌ها تنها مرزهایی برای شکستن هستند، آنها با اراده‌ای استوار و ذهنی خلاق، هنر را در هر قطعه، هر هدیه و هر طرحی جاودانه می‌سازند.
به گزارش پایگاه خبری امیدرسان، هر قطعه کاشی رنگی، حکایتی از زیبایی و احساس است که در دل خود داستانی نهفته دارد. رنگ‌ها در کنار هم می‌آیند تا لحظات روزمره آنها را با زیبایی و آرامش آذین ببندند.
دنیای صنعت چرم که در آن هنر، خلاقیت و تلاش بی‌وقفه توانخواهان دست در دست هم می‌دهد تا چیزی فراتر از محصولی ساده را خلق کند به گونه‌ای که هر دوخت و برش به نوعی داستانی از دقت و ظرافت این عزیزان است، هر قطعه چرم، هر هدیه تبلیغاتی و هر چاپ، گواهی بر این است که هستند کسانی که با دستان خود خلق می‌کنند، با قلب خود طراحی می‌کنند و با اراده‌ای استوار، دنیایی متفاوت و زیباتر پدید می‌آورند.
راهی مجموعه‌ای می‌شویم که در آن توانخواهان با دستان خود صنایع چرم و هدایای تبلیغاتی را می‌سازند.
مریم زبردست، مدیر و موسس کارگاه تولیدی می‌گوید: این مجموعه از ۱۳۹۳ با اخذ مجوز رسمی از سازمان بهزیستی کشور فعالیت خود را در زمینه صنایع چرم، تولید هدایای تبلیغاتی و صنایع چاپ آغاز کرده و توانخواهان از ساعت ۸ الی یک ظهر مشغول به کار هستند.
او ادامه می‌دهد: در این مجموعه در کنار کار تولید، توانخواهان از خدمات روانشناسی و روانپزشکی نیز بهره‌مند می‌شوند و هر فرد بسته به فعالیت خود حقوق می‌گیرد.
او با بیان اینکه توانخواهان فعال در این کارگاه که بیمه شده‌اند از طریق سازمان بهزیستی بیمه بازنشستگی ۱۵ ساله دریافت می‌کنند، می‌افزاید: ۵۰ نفر با انواع معلولیت‌ها و ۶ نفر کادر در این مرکز مشغول به کار هستند. سال ۱۳۹۸ به عنوان کارآفرین نمونه کشوری معرفی شدیم و جزو پنج تولید کننده برتر در زمینه تولید صنایع چرم بین بازار آزاد هستیم.
زبردست خاطرنشان می‌کند: هدایای تبلیغاتی شامل کیف‌های بیمه، جلد بیمه نامه، جاکارتی، جاکلیدی، کیف پول، سررسید و … در این مرکز به تولید می‌رسد.
مدیر این کارگاه تولید با بیان اینکه هدف در این مجموعه تولید نبوده بلکه توانبخشی است، اظهار می‌کند: سال گذشته پنج نفر از این مجموعه ترخیص شده و اکنون در کارخانجات با قانون کار و بیمه ثابت مشغول به فعالیت هستند.
او ادامه می‌دهد: طبق دستورالعمل ۱۰ درصد از هزینه فروش باید به توانخواهان تعلق گیرد درحالی که در این مجموعه این رقم ۲۰ درصد است.
بابک، مردی ۶۰ ساله با دستانی پر از تجربه و قلبی پر از امید، که سال‌هاست در دنیای تولید محصولات تبلیغاتی فعالیت می‌کند، او هیچ‌گاه به سن و سال خود ننگریسته و همیشه باور داشت که هیچ محدودیتی برای پیشرفت وجود ندارد.
او هنوز با همان نگاه پر از امید به دنیا می‌نگرد. شاید در چهره‌اش آثار زمان نمایان باشد، اما در دلش شعله‌ای از آرزوهای برآورده‌نشده روشن است.
مادر بابک که سن و سالی از او گذشته و نگاهش پر از تجربه است، با لبخندی که هرگز از چهره‌اش محو نمی‌شود، در کنار او ایستاده است.
در ۶۰ سالگی، با دستان توانمند و اراده‌ای آهنین
با او که حرف می‌زنم می‌گوید: بابک بزرگ شده‌ی خوزستان است در تهران تشخیص دادند که کم خونی شدیدی دارد، خونش عوض شد و تا اول ابتدایی تحت درمان بود، تا دوسال اول راهنمایی توانست ادامه تحصیل دهد در دوره‌های خیاطی و بافتنی شرکت کرد و بعد شروع به کار کرد اما به دلیل کم دقتی نتیجه‌ی خوبی نداشت.
او ادامه می‌دهد: بابک هر روز خودش به این مرکز رفت و آمد می‌کند بدون اینکه کمکی از ما دریافت کند ما از این مرکز که گامی برای تسهیل کارهای روزمره والدین بر می‌دارند بسیار راضی هستیم.
پدر محمد، یکی دیگر از توانخواهان نیز در ادامه می‌افزاید: در این مجموعه با مراجعه کنندگان دلسوزانه، تخصصی و آگاهانه برخورد می‌کنند محمد ۲۵ سال دارد که بعد از گرفتن دیپلم بیکار بود از زمانی که به این مکان آمده از لحاظ روحی و روانی پیشرفت کرده است.
مقصد دوم ما، مجموعه‌ای است که در آن توانخواهان در زمینه مونتاژ کاشی گرانیتی فعالیت می‌کنند. در این مجموعه، با دقت و ظرافت، قطعات کاشی‌های گرانیتی به هم پیوسته و نمایی شگفت‌انگیز از کیفیت و استحکام خلق می‌شود.
الهام فرزانه، مسئول فنی یک مرکز تولیدی حمایتی نیز می‌گوید: این مرکز در سال ۱۳۷۸ در زمینه تولید مونتاژ کاشی گرانیتی و قالی بافی تأسیس شده و میزان کمک هزینه دولتی به ازای هر نفر در ماه ۳میلیون و ۸۵۰ هزار تومان است که ۲۰ درصد آن به توان خواهان تعلق گرفته و مابقی صرف بیمه کادر، تغذیه و امورات این مجموعه می‌شود.
او با بیان اینکه ۶۵ توانخواه و ۸ نفر کادر مربی و روانشناس در این مرکز مشغول به کار هستند، می‌افزاید: به افراد توانخواه تنها بیمه حوادث شامل می‌شود.
او ادامه می‌دهد: در این مجموعه هر طیف معلولی کار می‌کند که پس از گذراندن ۶ ماه دوره آموزشی کار اصلی را شروع می‌کنند پس از ۹۰ ماه کارورزی اگر در بازار آزاد شغلی پیدا کردند از این مرکز می‌روند در غیر اینصورت به عنوان کارورز مستمر به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
فرزانه بیان می‌کند: این کار ۱۹ مرحله داشته و حقوق آن بر حسب توانایی هر فرد حداکثر ۲ میلیون و حداقل ۵۰۰ هزار تومان است. از سنین ۱۶ سالگی این مرکز پذیرش دارد که دارای سرویس ایاب و ذهاب نیز است.
او خاطرنشان می‌کند: در این مرکز مهارت‌های زندگی، ارتباطی و اجتماعی آموزش داده می‌شود.
لکنتی که صدای دلنشین ایمان را خاموش نکرده است
پسری به نام علی را می بینیم که با لکنت زبان، بر محدودیت هرچند اندک خود غلبه کرده و دل در گرو کار و فعالیت گذاشته است.
با مادر علی که حرف می‌زنم او می‌گوید: پسرم لکنت زبان داشت، بعد از چند سال گفتار درمانی به مهدکودک رفت و تا کلاس پنجم ابتدایی درس خواند، بعد از آن گفتند که باید در مدرسه استثنایی باغچه‌بان ثبت نام کنیم ولی قبول نکردم، تا سوم راهنمایی هم در مدارس عادی ادامه تحصیل داد اما دیگر نمی‌توانست ادامه دهد.
او با بیان اینکه علی از سال ۹۱ به این مرکز رفت و آمد می‌کند، می‌افزاید: علی هیچ گونه مشکل جسمانی ندارد اما گاها اضطراب داشته و در جمع نمی‌تواند حرف بزند.
او ادامه می‌دهد: علی به شیوایی قرآن می‌خواند، روزه می‌گیرد اما در جمع دست پاچه شده و نمی‌تواند به خوبی حرف بزند، از این مجموعه راضی هستیم و تاثیر بسزایی در در رفتار و اخلاق علی گذاشته است.
بانویی را می‌بینم که مادر دو معلول است، گویا از هیچ‌چیز خسته نمی‌شود، جز از روزهایی که فراموش کرده برای خودش لحظه‌ای نفس بکشد به رغم همه سختی‌ها و لحظات تنهایی که پشت درهای بسته می‌گذراند، لبخند او هنوز توانسته در دل فرزندانش امیدی بسازد که هیچ درد و رنجی نمی‌تواند آن را ویران کند.
با این مادر که هم کلام می‌شوم تکه تکه حرف می‌زند، گویا دنیای خودش را با کلمات گم کرده و نیاز به زمان دارد که مثل جورچین کلمات را در کنار هم بنشاند، او می‌گوید: دو پسر معلول دارم که در تهران به دنیا آمده‌اند از اول کودکی در گفتار مشکل داشتند سختی‌های بسیاری برای آنها کشیده‌ام از کلاس گفتار درمانی گرفته تا کلاس کار درمانی اما باز هم برای یکی از پسرانم تاثیر گذاشته برای دیگری نه.
او ادامه می‌دهد: هر دو در این مرکز حرفه یاد گرفته‌اند اما یکی از پسرانم چون بیشتر به موسیقی علاقه دارد و از دست و پا افتاده دیگر به این مرکز نمی‌آید در روزهای تعطیل نگهداری دو معلول واقعا برایم سخت است.
با خواهر امیررضا که هم صحبت می‌شوم، می‌گوید: امیررضا ۲۳ ساله بوده و از لحاظ ظاهری هیچ مشکلی ندارد فقط کم توان ذهنی است و تحصیلاتش تا دوازدهم است.
او ادامه می‌دهد: برادرم از وقتی به این مرکز آمده اعتماد به نفس بیشتری گرفته و در رفتار و اخلاقش بسیار تاثیر گذار بوده و اکنون در شرایط خوبی به سر میبرد.
منبع: ایسنا
